[Hylē anthrōpinē]. Pars I, Philosophorum veterum usque ad Theophrastum doctrina de sensu ... / Scripsit et edidit L. Philippson.
- Philippson, Ludwig, 1811-1889
- Date:
- 1831
Licence: Public Domain Mark
Credit: [Hylē anthrōpinē]. Pars I, Philosophorum veterum usque ad Theophrastum doctrina de sensu ... / Scripsit et edidit L. Philippson. Source: Wellcome Collection.
264/276 (page 246)
![τάσια, [ζητεί ο Θ.] ουδέ γάρ έν τω αισθητικώ' διότι άλη ■βονς οϋσης της αίσθησεως, ψευδής γίνεται Ενίοτε η φαν- τάσία' ούτε έν τω αϊσθητηρίω’ τό ψέν γάρ έν τω αίσθψ τηοίω πάθημα, παρόντος ου μ βαίνει τον αισθητόν' τά δέ φαντάσματα γίνεται και άπόντος. Prima contendit Arist. quoque: είτα at μεν (sc.. ai αισθήσεις) αληθείς αϊεί, αί dk φαντασίάι γίνονται αί πλείους ψευδείς. Ultima annuit dicens: μαίνεται και μύουσιν οράματα 1. 1. Τ. 156. Fr, 11 (ρ. 285, 48.) Ον γαρ οϋτω [φήσϊ] ληπτεον, ουδέ ωΰαύτως' έριςικόν γάρ απλώς, υποκειμένων τινά δν- ναμιν, καθάπερ κάι επι των υλικών' [καί ολίγον προθ.&ων, έπαγει'] τάχα δ’ άνφανεί?] καί τούτο άτοπον, εϊ 6 νους %χει ύλης φύΰϊν μηδέν όν, άπαντα δέ δυνατός' ούχ οϋτω δε ληπτεον, ον δέ πάντα ουν ’ αλλά δεί δίελείν. ποιος ουν καί τις η διαίρεσες; η μεν γάρ ύλη, ον τάδε τί’ ό δέ νους U μη οϋτω , τι άν 'έτερον; κατά αναλογίαν ουν κοί τη δυνάμει ληπτεον έπί τον ψυχικόν νού. ώς γάρ προς τον ένεογεία νουν, τουτέςιν τον χωριςον' η μέν ουν ύλη ώς Ισγάτη εΙκότως πάντα δυνάμει' ου μην η αΐσθησις ώς ν) ύλη' είδος γάρ εςι (deest εςι apud Opor., sed non in convers.Ficin.) καί λέγεται, καί περιέχουσα κατ’ ουσίαν των αισθητών λόγους η αΐσθησις' έτερον δέ τρόπον δυνάμει λέγεται τά αισθητά, ώς ύπ αυτών κινούμενη προς την προβολήν, καί παρόντων καί δρώντων αυτών εις τό αϊθη- τηριον δεόμενη προς την οίκείαν ένέργειαν' 6 δέ ψυχικός νους, ούτε ώς ύλη, ούτε ώς η αϊσθησις' καί γάρ είδος έςι, καί πάντων ειδών κατά την έαυτου ουσίαν περιεκτικός, καί άφ* εαυτού ένεργεί, καί έν έαυτω περιέχει τά νοητά. Ad quod fragmentum quum maxima laboret obscuritate, pri¬ mum adjiciamus frgm. sequens (p. 286, 28 0 foo^-ως aga xal * άτοπον άποφαίνεται τό υλικήν άποδιδόναι μύσιν τώνω, καί τό ούτως ώς ύλη μηδέν είναι, άλλα πάντα δυ¬ νατόν' και μη δείν ουτω λαμβανειν [παρακίλΐνιταί,’] ζητείν δέ, πώς καθ'’ έτερον τρόπον δυνάμει λέγεται. — Primum quidem animadvertendum est, contextum Prisciani hic sine ulla conjunctione esse, quocirca recte inseruit ante prima](https://iiif.wellcomecollection.org/image/b29341000_0264.jp2/full/800%2C/0/default.jpg)