De codicis Dioscuridei Aniciae Julianae, nunc Vindobonensis Med. Gr. I : historia, forma, scriptura, picturis / moderante Josepho de Karabacek ; scripserunt Antonius de Premerstein, Carolus Wessely, Josephus Mantuani. Accedunt tabulae tres lithographical et figurae sex textui insertae.

  • Dioscorides Pedanius, of Anazarbos.
Date:
1906
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: De codicis Dioscuridei Aniciae Julianae, nunc Vindobonensis Med. Gr. I : historia, forma, scriptura, picturis / moderante Josepho de Karabacek ; scripserunt Antonius de Premerstein, Carolus Wessely, Josephus Mantuani. Accedunt tabulae tres lithographical et figurae sex textui insertae. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by Royal College of Physicians, London. The original may be consulted at Royal College of Physicians, London.

    75/492 (page 67)
    mur, in folio tertio figurae reliquit; ubi haec fere deprehen- duntur: HHH AI /// 0MTM . Unde apparet in membranae deper- ditae latere verso fere medio ad sinistram titulum ]SIM0[A]IA [AylylH] inscriptum fuisse, cui parva pictura et textus eodem fere modo atque f. 26''. 33'' (v. cap. XV) subiecta fuisse videntur. In ornithiacorum denique paraphrasi inter f. 475 et 476 membranas duas excidisse constat. Atque capitum exordia, quae in priore folio recto litteris rubris scripta erant, aliqua ex parte expressa extant in f. 475''; ubi supra versum 14 haec vestigia inversa cernuntur no/n//////, id est initium capitis de seleucide ave: 7ro[t]i;[/3o^(BTaTOi' OQveov r] Osksvniq nrk. '). Minus certa sunt ectypa rubra, quae f. 475’' super versu 14 adsunt et initium capitis de pico in folio, quod praecesserat, iam deperdito scripti reddere videntur: ////// TI TIAPA HjjH; quod fortasse ita supplendum est: [Toig dQvoKoka^i d's naivov] XI na^a [xwv &£cbv didoxai d&QOv ^). 5. Aliud eiusdem rei in herbario Dioscurideo indicium inde repetere licet, quod herbae, quae in codice Neapoli- tano (Vindobonensi suppi, gr. 28) extant vel aliquando extitisse ex indicibus singulis litteris praemissis cognoscuntur, in Constantinopolitano nonnumquam desiderantur. Nam cum ambos ex eodem archetypo derivatos esse certissimum sit, apparet utroque easdem fere herbas tractatas esse (cf. cap. XIV. XXII). Quarum ordo ([uamquam in N, ubi hodie mem- branis transpositis valde turbatus est, aliquantum diversus erat a C, tamen in universum in utroque pariter procedere videtur, ita ut sedes lacunarum interdum etiam ex Neapo- litano circumscribi possint. 6. Praeter Neapolitanum ad quaestiones, de cpiibus agi- tur, expediendas nonnihil conferre posse videntur ii codices, quos diversis temporibus ex nostro descriptos et depictos infra parte quarta proponemus. Ex quibus tamen ii, de quo- rum indole et aetate satis constat, veluti Laurentianus plutei ') Cf. editionum, quae capite XXX citabuntur, Crameri p. 28, 29; Duebneri I 22 p. 112. q Cf ed. Crameri p. 27, 6; Duebneri I 14 p. III.