A. Cornelii Celsi De medicina, libri octo / ad fidem optimorum librorum denuo recensuit adnotatione critica indicibusque instruxit C. Daremberg.

Aulus Cornelius Celsus

Date:: 1859

Credit: A. Cornelii Celsi De medicina, libri octo / ad fidem optimorum librorum denuo recensuit adnotatione critica indicibusque instruxit C. Daremberg. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by Royal College of Physicians, London. The original may be consulted at Royal College of Physicians, London.

101/468 (page 47)

$nam et praecorclionim dolores, si sine inflamniatione siint, finit (Aph. VI, 40); et jecinoris dolori succurrit (Aph. YU, 42); et nervorum distentionem rigoremque, si postea coepit, ex toto tollit (Aph. IV, 57; Coac. 346); et ex difficultate iurinae morbum tenuioris intestini ortum, si urinam per calo- rem movet, levat (Aph. VI, 44; Coac. 465). At dolores capitis, quibus oculorum caligo, et rubor cum quadam fron- tis prurigine accedunt, sanguinis profusione, vel fortuita, vel etiam petita submoventur. Si capitis ac frontis dolores ex )vento, vel frigore, aut aestu sunt, gravedine et sternutamen- tis finiuntur {Prorrh. II, § 30). Febrem autem ardentem, quam Graeci xavGojdf] vocant, subitus horror exsolvit (Aph. IV, 58; Coac. 132). Si in febre aures obtusae sunt, si san- guis e naribus fluxit, aut venter resolutus est, illud malum de- > sinit ex toto (Aph. IV, 60; Coac. 207). Nihil plus adversus surditatem, quam biliosa alvus potest (Aph. IV, 28; Coac. 617). Quibus in fistula urinae minuti abscessus, quos cpv^ara Graeci vocant, esse coeperunt, iis, ubi pus ea parte profluxit, sanitas redditur (Aph. IV, 82; Coac. 463). Ex quibus qiium I pleraque per se proveniant, scire licet, int6r ea quoque, quae ars adhibet, naturam plurimum posse. Contra, si vesica cum febre continenti dolet, neque venter quidquam reddit, malum atque mortiferum est; maximeque id periculum est pueris a septimo anno ad quartumdecimum • (Progn. § 19). In pulmonis morbo, si sputum primis diebus : non fuit, deinde a septimo die coepit, et ultra septimum man- sit, periculosum est (cf. Progn. % 15); quantoque magis . mixtos, neque inter sediductos colores habet, tanto deterius. Et tamen nihil pejus est, quam sincerum id edi, sive rufiim I est, sive cruentum, sive album, sive glutinosum, sive pallidum, sive spumans : nigrum tamen pessimum est (cf. Progn. § 14). In eofJem morbo periculosa sunt tussis, destillalio; etiam, qiiod alias saliitare habetur, sternutamentum; periculosissi- mumque est, si haec sequuta subita dejectio est (cf. Aph. .VI, 16). Fere vero quae in pulmonis, eadem in lateris dolo- ribus, et mitiora signa, et asperiora esse consuerunt. Ex jecinore si pus cruentum exit, mortiferum est (cf. Coac. 442). At ex suppuralionibus eae pessimae sunt, quae intus tendunt,$