On the comparative merits of Dr. Bellingeri's and Sir C. Bell's writings and opinions on the functions of the fifth and seventh pairs of cerebral nerves / by G. Negri.

  • Negri, Gaetano.
Date:
1835
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: On the comparative merits of Dr. Bellingeri's and Sir C. Bell's writings and opinions on the functions of the fifth and seventh pairs of cerebral nerves / by G. Negri. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    20/36 (page 12)
    ct anlmalis g;ustus a ramo facialis, qui Cum linguali connectitur, in lingua ab- solvitur.—P. 171. [Ingenue fatemur tamen, collat.is pa- tliologicis nostrisobsevvationibus quinti, ct septiini paris, quae inferius aduceuda, admodum opiniouem nostram de usu lingualis quinti paris, ct lingualis nervi lacialis infirmari posse; lteso namque quinto, lcesus et g-ustus; morbose af- fecto septimo, gustus superstes, et in- teger: verumtamen a quinti affectione leedebatur et vita organica lingutE, quod vitium prccsens fuisse, patet in naribus ; nil mirum inde si gustus etiam imroinu- tus: in pathologica observationc nervi facialis paralysis tantum erat quoad mo* turn, superstite sensu tactus in facie, et gustus in lingua; quam frequenter vero occurrit paralysis quoad motum integro sensu in parte paralytica; insuper in hoc casu tactus illtesus erat, illoesus ct gustus.]—P. 171. §. XXXIV. Interim dum beec assero, non omnino ausim denegare, lingualem quinti aliquatenus gustui famulari. Sed quod de olfactu, et tactui dixi, ita et gustum in naturalem, vel ab instinctu, atque animalem distinguo. Naturalis autem gustus ad sensum organicum ac- cedit, ut merito animadvertit Sprengel. (Op. cit. tom. ii. p. 465.) Naturali gustu infaus lac sugit, bruta vescuntur, nocua ab iunoxiis distinguunt alimenta, vermes, et zoopbita ipsa proprio non ca- reutgustu. Porronaturalembuncgustum a quinto regi dijudicamus; revera ipsomet in homine, licet obscurus sit, imper- fectus, et a quibusdam Pbysiologis de- negatus, aliquis tamen gustus est, ubi solte fere sunt quinti paris propagines, uti in palato, velo peudulo, giugivis, buccis, et labiorum mterno. Tradidit inde nobis Lecat, quod lingua uatura- litcr deficiente, vel per morbum, diversi nihilominus aliquando distinguebantur gustus. (Traite des Sens 1. ]>. 224.) Quce quidem observatio dum ostendit, et a ramis quinti aliqua ex parte gustum absolvi, demonstrat etiam, perfectum animalem gustum a faciali perfici; ubi enim ipsius desunt filamenta, vel pauca sunt, confusus, ct obscurus sensus est gustus 171. — Prceterea in natu- rali gustu quodammodo affici quintum par, comprobant nounulla pliysiologica phcEnomena; inde enim mtelligimus, cur quinto in gustu aflecto, qucniad* modum a jucundis alimcntis fauces ad dcglutionem, vcntriculus ipsis accipien- dis invitatur, ita a nauseosis, et ingrutis constringuntur musculi faucium et, pharyugis, vcntriculus ad vomituin sol- licitatur; cur etiam ab adore, vel anirui patbematibus gustus, etdeglutitionis or- gana per quinti propagines diversimode afficinutur.”—P. 173. “ Naturalis insuper gustus ad vitam organicam refertur, per ipsum enim annnantia proprite prospiciunt conser- vationi; conveniens erat igitur ordini naturae, ut quodammodo Inc sensus a quinto pari penderet, quod ubique or- ganicae vitffi famulari liucusque demon- strare adgressi sumus. Quam vero gus- tos ad vitam organicam spectet, prae- cipue a cerebelli intluxu, juxta Willisii sententiam, dependet.”—(Ctr. Anatom, cap. xvii. p. 328.) “Quod quodantemis comprobatur observatione Malacarue in maniaco, cui gustus penitus deerat, et cerebellum morbose erat constructum, constabat enim tantum ex tercentum, et viginti quatuor laminis.”—(Nevro-ence- falotomia, p. 7.)—P. 173. “ Quum igitur firmiter teneamus, or- gauicam linguae vitam a quinto pen- dere, patet, morbose ipso affecto, anima- lem gustum vel depravari, uti in morbis, vel destrui, aut laedi, sicuti in patbolo- gica quinti adducta observatione vidi- mus. In coryza quoque, licet mem- brana pituitana acutissime ab attactu seutiat, nullus tamen olfactus; vitiatis nervis ciliariis jam coecitas, vel visus depravatio subsequitur; surditas quau- doque, aut falsus auditus a vitio muscu- lorum iuternae auris.—P. 174. “ XXXV. Verumtamen in lingua duo distiucti animales sunt sensus, gustus nimirum, et exquisitissimus tactus. An ab ipsismet nerveis filamentis ambo de- pendent? Morbi contrarium docere vi- dentur; perit scilicet omnino gustus quandoque, integro superstite tactu. Natura in linguae apice duos constituit papillarum ordines, fungiformes nimi- rum, ct conicas, qua’, sicuti animad- vertit Sprengel, maximum babent cum digitorum papillis convcnientiam. An igitur fungiformes pnesertim gustui, an conicie tactui prteprimis dicatae? An animalis gustus a faciali, linguie vero exquisitus tactus ab hypoglosso? Non longe absuin ut credam; natura enim tangentes nervos in reliquis corporis patribns cum motoriis consociavit.— P. 174. “ XXXVI. Quidquid de hoc sit, ccr- tum est, in lingua multipliccs existcre nervos a quatuor nervorum paribus dc- sumptos; ct duo quidem vitie prscscrtim