Monasticon Anglicanum: a history of the abbies and other monasteries, hospitals, frieries, and cathedral and collegiate churches, with their dependencies, in England and Wales; also of all such Scotch, Irish and French monasteries, as were in manner connected with religious houses in England / Originally pub. in Latin by Sir William Dugdale...[Now ed., enriched with a large accession of materials taken from leiger books, chartularies, rolls, and other documents preserved in the national archives, public libraries, and other repositories; the history of each religious foundation in English being prefixed to its respective series of Latin charters. By John Caley...Henry Ellis...and the Rev. Bulkeley Bandinel.
- William Dugdale
- Date:
- 1846
Licence: Public Domain Mark
Credit: Monasticon Anglicanum: a history of the abbies and other monasteries, hospitals, frieries, and cathedral and collegiate churches, with their dependencies, in England and Wales; also of all such Scotch, Irish and French monasteries, as were in manner connected with religious houses in England / Originally pub. in Latin by Sir William Dugdale...[Now ed., enriched with a large accession of materials taken from leiger books, chartularies, rolls, and other documents preserved in the national archives, public libraries, and other repositories; the history of each religious foundation in English being prefixed to its respective series of Latin charters. By John Caley...Henry Ellis...and the Rev. Bulkeley Bandinel. Source: Wellcome Collection.
![NUM. XXX. Carta R. Episcopi de Othenesi. [Ibid. fol. 19 a.] R. Dei gratia episcopus Othenesi, et B. prior, to- tusque conventus, karissimis dominis et amicis, domino R. abbati Eveshamensi, totique conventui, cunctis quo- que fidelibus salutem, et debitam dilectionem. Notum sit omnibus Dei cultoribus, tarn praesentibus quam fu- turis, sanctam Otheniensem ecclesiam, ab Eveshamensi ecclesia, a Dei genitrice electa, monacbica institutione regulariter insignitam, temporibus Willielmi junioris regis Anglorum, et Erici sapientissimi regis Danorum. Quamobrem inter matrem et filiam hujusmodi statutum est privilegium, ut quamvis eas corporaliter dividat ter- rarum spatium, sint tamen omnimodis spiritualiter idem et unum. Si quis fratrum Eveshamii, cum licentia ab- batis sui, et litteris commendatitiis ad Otheneseiam ve- nerit, sit ibi quanto tempore cupit, et permiserit licentia, omnino subditus, et obediens priori ejusdem loci, in ca- pitulo et omnibus aliis locis habens necessaria de illo loco, quamdiu ibi fuerit, sicut unus ex fratribus loci. Si quis verb aliter venerit, propter vitandam securitatem exeundi de claustro, atque occasionem peccandi, omnino a tali consortio repudiabitur : similiter apud Evesham fiat. Pro fratribus verb defunctis hoc utrinque servabi- tur: anniversarium in martirilogio scribetur, cibus tri- ginta diebus pro fratribus dabitur. Pro pastoribus autem locorum integro anno triginta officia plenaria in con- ventu cantabuntur, singuli fratrum triginta missas, vel decern psalteria persolvent. Mox ut breve defuncti ve¬ nerit tabula pulsabitur, vigil ia cantabitur, sonabunt clas- sicum. Defuncto priore Othenisiae, et alio in ejus loco, astipulantibus rege, et episcopo, electione totius capituli constituto, sive de Othenisia, sive de Evesham, si opus et voluntas congregations Othenisiae fuerit, res ad con- ventum Evesham, et patrem loci deferetur, vel ab ipso priore electo, vel ab ejus nuntio, illorumque concilio, prece, et adjutorio, pro posse roborabitur. Haec servans servetur; destruens a Deo destruatur. Fiat, Fiat, Fiat, Amen. Ego Riculfus episcopus subscribo. Ego Riqui episcopus subscribo. Ego Illuch episcopus subscribo. NUM. XXXI. De Abbatibus Eveshamice, Spc. [Ex antiquo codice MS. in Bibl. Deuvesiana, hodie MS. Harl. Brit. Mus. num. 229, fol. 17.] Anno gratiae Dcxcij. tempore regis iEthelredi filii Pendae regis Merciorum, et Brithwaldi archiepiscopi, sanctus Egwinus Deo dilectus, Wigornensis ecclesiae praesulatum suscepit, cui gloriosissima Virgo Maria de- cimo anno sui episcopatus, in loco qui dicitur Hethome, nunc vero Evesham nominatur, manifesto visione appa- ruit. Quern quidem locum, consentiente rege J£thel- redo atque donante, statim aedificare inchoavit in honore ejusdem gloriosae Virginis Mariae. Sexto siquidem anno post haec episcopatum praedictum ex toto reliquit, et apud Evesham primus abbas pastor et patronus effectus est, ubi sanctissime ac religiosissime novem annis vivens cum fratribus, devotissime perrexit ad Dominum, vide¬ licet iij. kal. Januarii anno gratiae Dccxvij. Post cujus mortem, decern et octo abbates huic loco successive praefuerunt, quorum haec sunt nomina: Athelwoldus, Aldbore, Aldbath, Aldfert, Tyldbrith, Cutulf, Aldmund, Credanus, Tintferth, Aldbald, Etbrith, Elferd, Wlfard, Kynelm, Kyuath, Ebba, Kynath, Edwinus. Qui omnes possessiones a beato Egvvyno adquisitas integerrime sine diminutione, veluti ipse dereliquit, annis quamplurimis tenuerunt: sed defuncto Edwino praefato abbate, facta est dispersio monachorum Eveshamensis coenobii per Athelmum et Wlricum laicos et Osulfum episcopum, et substitute sunt canonici seculares, anno videlicet Domini Dccccxlj. usque ad tempus regis Edgari et beati Dun- stani, anno gratiae dccccIx. Item post mortem pii regis Edgari, expulsi sunt monachi Eveshamenses, et instituti sunt canonici per Alferum principem Merciorum, anno gratiae Dcccclxxvij. Deinde rex Ethelredus, frater beati Edwardi martyris, dedit hunc locum cuidam potenti, Godwino nomine, deinde episcopo Agelsio, et post epis¬ copo Athelstano. Quo defuncto, Aldulfus episcopus Wygorniae a rege hanc abbathiam obtinuit, et primus libertate sua fraudavit, et suae jurisdictioni subjecit, et ita de una potestate in aliam potestatem contrariam res hujus monasterii miser rime distrahebantur. A tempore tamen secundae dispersionis monachorum, quidam ab¬ bates huic loco per vices praefuerunt, non continue, sed interpolating videlicet Oswardus, Freodegarus, Alfricus, Alfgarus, Brithmarus, Agelvvinus. Qui quidem abbates antiquas possessiones integre minime potuerunt habere : sed tandem, videlicet anno gratiae Mxiiij. rex Ethelredus quendam monachum Ramesiensem, Ailfwardum nomine, inibi abbatem constituit, et post, episcopum Londonien- sem, non tamen hujus loci gubernationem deseruit. Qui vir venerabilis illuc adveniens, pervasorem Godewinum, qui semper quadraginta habuit hidas, illinc expulsit, terras et possessiones omnes viriliter adquisivit. Tran- siit autem iste gloriosus Ailfwardus, Londoniensis eccle- sise, ut praediximus, antistes, et hujus ecclesiae pastor piissimus, xxx. anno sui adventus, videlicet anno ab in- carnatione Domini Mxiiij. et apud Ramesiensem eccle¬ siam, ubi prius fuerat monachus, sepultus requiescit. Huic successit Mannius, hujus ecclesiae monachus, a rege Edwardo electus, qui vir venerabilis et sacris liberisque' plurimis artibus fuerat imbutus; videlicet, cantoris, scriptoris, pictoris aurique frabrilis operis sci- entia pollens, super omnes alios fere hujus patriae ma- gister optimus habebatur. Hie post aliquantum tempus gravi infirmitate detent us, quendam monachum de suis, consentiente rege Edwardo, ad officium pastorale elegit, Egelwium nomine, cui rex abbathiam istam ex toto tra- didit et abbatem pro eo fecit. Vixit autem Mannius postmodum vij. annis; et eadem nocte et hora, ut fertur, qua rex gloriosus Edwardus, ex hoc saeculo transiit, vi¬ delicet viij. idus Januarii, in festo Epiphanise anno Do¬ mini mIxv. NUM. XXXII. De Abbatibus Eveshamice post Conquestum. [Ibid. fol. 17 b.] Egelwius, ut dictum est, successit Mannio. Hie vir venerabilis moribus erat valde probatus, et tarn ge¬ neris nobilitate quam divina lege ac sseculari prudentia plurimum insignitus, quern rex Edwardus ab Aldredo archiepiscopo fecit honorabiliter consecrari. Defuncto rege Edwardo, et Haraldo rege a Willielmo conquestore devicto, iste abbas Egelwius ad eum accessit, Deoque gratiam donante, inter omnes barones hujus Anglic® gentis maximum amicitiam apud eum optinuit. Tan¬ dem, multis laboribus et segritudine fatigatus, plenus dierum laudabilem vitam finivit xiiij. kal. Marcii anno Domini ivilxxvij. Post quem, misit rex hue quendam monachum de monasterio quod vocatur Cerasia, Walterum nomine, literis tam liberalibus quam grammaticis undecumque eruditissimum. Iste abbas per iniquam potentiam Odo- nis, fratris regis, Baiocensis episcopi, viginti octo villas aniisit. Et cum fere octo annis isti ecclesiae praefuisset, diem suum clausit extremum xiij. kal. Februarii anno gratiae Mlxxxvj. Huic substitutus est Robertus, monachus de Gi- meges, cujus tempore forum de Stowe fuit adquisitum. Et cum decern annis ecclesiam rexisset, migravit ad Do¬ minum anno Domini Mxcvj. Cui successit Mauricius, hujus ecclesiae monachus: vixit autem xxxij. annis et obiit anno Domini Mcxxij. Isti substitutus est Reginaldus, monachus Glou- cestriae, nepos comitis Milonis Herefordiae, cujus adju¬ torio et aliorum consanguineorum amovit domos mili- tum de Kynewarton et de Cocton et aliorum a loco ubi modo est ortus monachorum et crofta sancti Kenelmi quibus quasi obsessa fuit abbathia. Obiit autem viij. kal. Septembris anno gratiae Mcxlix. Post quem successit Willielmus de Andevilla, mo¬ nachus ecclesiae Christi Cantuariae. Iste audacter Wil- lielmum de Bello Campo, et complices suos, qui muros](https://iiif.wellcomecollection.org/image/b30455832_0001_0044.jp2/full/800%2C/0/default.jpg)