Histoire de la botanique et plan des familles naturelles des plantes.
- Adanson, Michel, 1727-1806.
- Date:
- 1864
Licence: Public Domain Mark
Credit: Histoire de la botanique et plan des familles naturelles des plantes. Source: Wellcome Collection.
166/330 (page 146)
![quent, peuvent avoir plus de notes sur l’antiquité, que croissent les plus ç;ros arbres cités jusqu’ici, tels que celui de cent trente pieds do diamètre. 377. — Lauson, au rapport de Ray, s’est efforcé de prouver que le Poirier et le Pommier , qui ne sont dans leur vigueur qu’à trois cents ans, doivent en vivre neuf cents. 378. — Les Chênes ne sont dans leur force que vers deux cents ans, et l’on sait que les arbres, en général, se conservent dans le même état au moins aussi longtemps qu’ils ont été à prendre leur entier accroissement, et qu’ils demeurent encore autant à dépérir, en sorte que le Chêne doit durer au moins six cents ans. Voici ce que Pline dit à ce sujet , liv. XVI, chap.xuv. Vita arbarum quorumdam irnmenm credi potesi, si quis profunda mundi et sallus inaccessos cogilet. Juxla urbein autem qiærcus in Ili iumulo tune satœ dicunlur quum cœpil Ilium vocari. In Ponto circa Heracleam arœ sunl Jovis Siralii cognuinine, ibidemque quercus duo a b Hercule sulœ. 379. — In eadem Septenlrionali plaga Herciniœ sylvœ Roborum vaslilas inlacla œvis, et congenila mundo, prope immort ali sorte 7niracula excedit. Ut alia omittantur fuie car itura, constat attolli colles occursantium inter se radicum repercussu, aut ubi secuta tellus non sit arcus ad ramos usque et ipsos inter se rixanles, curvari porlarum pate?itiuni modo, ut turmas equitum transmittant. (Ibid., cap. ii.) 380. — Vetustior autem urbe in Vaticano Ilex in qua titulus œreis litteris Etruscis religione arborem jam tune dignam fuisse signifîcat. [Ibid., cap. xliv.) Tiburtes quoque originem multo ante urbem Romam habeni. Apud eos exstanl Ilices 1res etiam Tiburlo conditore eorum vetustiores, apud quas inauguratus traditur. Fuisse autem eum tradunt plium Amphiarai qui apud Thebas obieril una œtate ante Iliacum bellum. 381. — Sunt auctores et ( Tiburtes) Delphicam Platanum Agamemnonis manu satarn, et al- teram in Caphjis Arcadiœ luco. Sunl hodie ex adeerso Iliensium urbis, juxta Hellespontum, in Protesilai sepulcro, arbores quæ omnibus epbebis ejus, quum in tantum accrevere ut Ilium aspiciant inarescunl rursusque adolescunl. Regionem Aulocrenen diximus, per quam ab Apamia in Phrygiam itur : ibi Platanus osten- ditur, ex qua pependit Marsya victus ab Apolline, quæ jam tum magnihidine electa est. 382. — Est in suburbano Tusculani agri colle, qui Corne appellatur, lucus antiqua religione Dianœ sacratus a Latio, velut arte tonsili coma Fagei nemoris. In hoc arborem eximiarn œtate nostra adamavit Passienus Crispus, bis consul orator; Agrippinœ matrhnonio et Nerone pri- vigno clarior postea, osculari complectique eamsolitus, non modo cubare sub ea vinumque illi affundere. 383. — Romæ vero Lotos in Lucinœ ai'ea, anno qui fuit sine magistratibus trecentesimo undeseptuagesimo urbis œde condita , incertum ipsa quanto vetustior. Esse quidem vetustm-e.m non est dubium quum ab eo luco Lucina nominetur. Hœc mine circiter annum quadringente- simum quinquagesimum habet. Antiquior ilia est, sed incerta ejus ætas; quæ capillata dicilur, quoniam vestalium virginum capillus ad eam defertur. Verum altéra Lotos in Vulcanali, quod Romulus constituit ex Victoria deDecumis, œquœca urbi intelligitur, ut auctor est Massurius. Radices ejus in forum usque Cæsuris per stationes municipiorum pénétrant. 384. — Fuit cum ea Cupressus œqualis, circa suprema Neronis principis prolapsa aique neglecta. 385. — Nec non PalmaDeli abejusdem dei (Apollinis) œtate conspicitur. 386. — Grœcinus auctor est sexagenis annis durasse Viles. 387. — In eodem tractu [circa Heracleam) portas est Amyco Bebrycum rege interfecto clarus. Ejus tumulus a supremo die Lauro tegitur, quam insanam vocanl, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiant donec abjiciatur. 388. — Olympiœ Oleaster [conspicitur] ex quo primas Hercules coronatus est, et nunccuslo- ditur religiose. Alhenis quoque Olea durare traditur in certamine édita a Minerva Firmissimœ ergo ad vivendum Oleœ ut quas durare annis ducentesimis inter auctores conveniat. Argis Olea nunc etiam durare dicitur ad quam lo in vaccam mutatarn Argus atligaveril.](https://iiif.wellcomecollection.org/image/b24863890_0166.jp2/full/800%2C/0/default.jpg)