Apollonii Citiensis, Stephani, Palladii, Theophili, Meletii, Damascii, Ioannis, aliorum scholia in Hippocratem et Galenum e codicibus MSS. Vindobonens. Monacens. Florentin. Mediolanens. Escorialens., etc / Primum Graece edidit.

Friedrich Reinhold Dietz

Date:: 1834

Credit: Apollonii Citiensis, Stephani, Palladii, Theophili, Meletii, Damascii, Ioannis, aliorum scholia in Hippocratem et Galenum e codicibus MSS. Vindobonens. Monacens. Florentin. Mediolanens. Escorialens., etc / Primum Graece edidit. Source: Wellcome Collection.

858/956 (page 454)

$'1 iMovrcih βρπησιν ΙσΒιομένοίΰΐ, ^^Qf}-> αΐδοΐφ, νστέρη, y-VGTel\ τουτέοίΟί το μεν θερμόν cpΙλιον, καΙ κρίνον^ το δέ ιρνχρον πολέμιον^ καΐ κτεϊνον, — ΘΕΟΦ. 1) Νυν τΐερί του ϋ'ερμου δκύΛρεται καί φησιν, οτι το ^9ερμδν Ικπυητικόν, διά τΐ; Ιπειδη το 'ψυ- γρον άνεκτΐυητόν εοτιν, άλλως τε το -θερμόν αραιοί τούς πόρους, χύοιν ποιείται των υλών, μεταβάλλει και άλλο ιοί καί ηέττει καί προσκαλείται το έμφυτον -θερμόν και διά τούτο εκπυητικόν βοτι, πλύν ούκ επί παντι ελκει, άλ)ύ Ιπι τώ,ν απλών» επί γάρ των αυνθ'έτων ελκών τουτεστι χειρωνίων, φαγεδαινών, νομωδών ουκ Ι'ατιν εκπυητικόν, άλλα μάλλον και βλαπτικόν' το γάρ -θερμόν τών μεν μετ έπιρροίας ελκών επιτείνει την επίρροιαν, τοίς δε άλλοις συνθ'έτοις και ετι επιτείνει την σηπεδόνα, λοιπόν επί τών απλών ελκών εκπυητικόν τό θερμόν και μέγιστον ση- μείον ες άσφαλείην τουτεστι μέγιστον και άσφαλεστατόν εατι σημείον τό πύον τοίς ελκεσι τού εις υγείαν μέλλειν τρέπεσ^αι, δέρμα μαλάσσει καί Ισχναίνει, εάν μεν πλη- θωρικόν τό σώμα, χύσιν ποιούν μαλάσσει, εΐ δε άπέριτ- τον, Ισχναίνει τγι διαφορησει. άνώδυνον, επειδή τά ποιη- τικά αίτια της οδύνης κενοί, σπασμών καί τετάνων πα^ ρηγορικόν, διότι καθ^ έναντίωσιν τών παθών πρόεισι» καί 1) COD. ESC. Solum in simplicibus ulceribus, ού μην ^πϊ τών ΰυνδ'έτων τουτεοΐί χειρο?νίων καϊ τηλεψίων, νομωδών ελκ.ών, φαγε- δαινών etc. — φαγέδαινα ei νομώδη nomen duxerunt απο της κ.α- κοηΟ-είας' τινά δέ τών ελκών εκ τον ττεπονθ-ότος ώνομάαΒ'ηΰαν ώΰπερ τα τηλέφια. 6 γαρ Τηλεφος έκεΐνος άργ^αΐος^ ελλην ών, έλκος έαχε δναιατον καϊ έκ τούτον ώνομάοϋη το έλκος τηλέψιον' τινά δέ εκ τον ϊωμέοου ωϋπερ τά χειρώνια. 6 γάρ Πείρων εκείνος 6 διδάσκαλος του Αχιλλέως τα κακοη&η τών ελκών ϊάτρευεν» άμέλει έβτϊν άκονύαι ύπο τών ϊατρών μέχρι του νυν, ηνίκα κακοηΟ-ες &εάσονται έλκος, οτι ού~ τος της Χειρωνος δεΐται θεραπείας, — ιό γάρ διαφέρει άντϊ του θνμ~ βάλλεται εφη, — τοΐς έφιλωμένοις] λέγει άντϊ του ηλκωμένοις. — έςι γαρ ο αττλώς ερπης, εστι καϊ 6 κεγχρίας οι^ηνα οι ϊδιώται αφέτην κ.αλοϋσιν, ημείς δέ κεγχρίαν, ίηειδη έχει έπαναατηματά τινα κέγχρο) εοικοτα, καϊ έατιν ερπης ό έαϋΐων. — ΰκόπει δέ τον '^Ιπποκράτην οτι αντϊ τής ένεργητικής παθητική έχρήϋατο τή φωνή· έφη γάρ έρπησιν Ισθιομένοισιν. οιικ· έστα δέ 6 έρπηςο έσθιόμενος, αυτός έστιν ό$